افزایش بقای سلول‏های دوپامین ساز pc۱۲ در برابر سمیت ۶-ohda با افزایش بیان فاکتور dj-۱

هدف: هدف از این مطالعه بررسی تاثیر dj-1 بر افزایش بقای سلول‏های دوپامین ساز در برابر سمیت پارکینسونی  می‏باشد. مواد و روش‏ها:  ابتدا لنتی ویروس‏های نوترکیب ناقل توام ژن های dj-1 و گزارش‏گر jred تولید شده و برای آلوده سازی سلول‏ها استفاده شدند. بدین منظور سه پلاسمید لنتی ویروسی به‏نام‏های ناقل، بسته بندی و غشا برای ترانسفکشن سلول‏های hek-293t به‏عنوان رده سلولی مولد ویروس به‏کار برده شدند. محیط سلول‏های ترانسفکت شده 24 و 48 ساعت جمع آوری و تغلیظ شد تا ذخیره لنتی ویروسی به‏دست آید. به‏دنبال ترانسدوکشن سلول‏های دوپامین ساز pc12 با این ذخیره غلیظ ویروسی، سلول‏های مزبور افزایش بیان dj-1 را آغاز کردند. پس از تیمار این سلول‏ها با توکسین 6-ohda، میزان بقای آن‏ها در مقایسه با شاهد اندازه‏گیری شد. نتایج: مراحل ترانسفکشن سلول‏های hek-293t و آلودگی سلول‏های pc12 با ذخیره ویروسی به‏طور موفقیت آمیز به انجام رسید، زیرا بیان ژن گزارش‏گر jred با استفاده از میکروسکوپ فلورسنس در هر دو مرحله مشاهده شد. سپس افزایش بیان dj-1 با تکنیک rt- pcr اثبات شد. آزمایش‏های بعدی نشان داد که افزایش بیان dj-1 باعث افزایش چشم‏گیری در بقای سلول‏های pc12 در برابر سمیت ناشی از 6-ohda می‏شود. درصد بقای سلول‏های pc12 که افزایش بیان dj-1 داشتند، در حدود 30 درصد بیشتر از درصد بقای سلول‏های کنترل برآورد شد و این افزایش از نظر آماری معنی‏دار بود. نتیجه‏گیری: افزایش بیان ژن dj-1 در سلول‏های دوپامین ساز pc12 مقاومت و بقای این سلول‏ها را در برابر سمیت نورونی 6-ohda به‏طور معنی‏دار و چشم‏گیری افزایش می‏دهد.